knock Edit
verb
പ്രഹരിക്കുക, മുട്ടുക, തട്ടുക
knock Edit
Verb
deliver a sharp blow or push
eg: He knocked the glass clear across the room
knock Edit
Verb
rap with the knuckles
eg: knock on the door
knock Edit
Verb
knock against with force or violence
knock Edit
Verb
make light, repeated taps on a surface
knock Edit
Verb
sound like a car engine that is firing too early
knock Edit
Verb
find fault with; express criticism of; point out real or perceived flaws
eg: Don't knock the food--it's free
knock Edit
Noun
the sound of knocking (as on a door or in an engine or bearing)
knock Edit
Noun
negative criticism
knock Edit
Noun
a vigorous blow
eg: the sudden knock floored him
knock Edit
Noun
a bad experience
eg: the school of hard knocks
knock Edit
Noun
the act of hitting vigorously
knock
നോണ്ടുക
Entries from Olam Open Database
Knock(noun)::
മുട്ടല്,
വിരല് മടക്കി കൊട്ടല്,
തട്ടല്,
Knock(verb)::
തട്ടിത്താഴെയിടുക,
വിരല് മടക്കി കൊട്ടുക,
മുട്ടുക,
തട്ടുക,
പ്രഹരിക്കുക,
visit http://olam.in/ for details