dismiss Edit
    ഇറക്കിവിടുക, പുറംതള്ളുക

dismiss Edit
Verb
    bar from attention or consideration
eg: She dismissed his advances

dismiss Edit
Verb
    cease to consider; put out of judicial consideration
eg: This case is dismissed!

dismiss Edit
Verb
    stop associating with

dismiss Edit
Verb
    terminate the employment of; discharge from an office or position

dismiss Edit
Verb
    end one's encounter with somebody by causing or permitting the person to leave
eg: I was dismissed after I gave my report

dismiss Edit
Verb
    declare void

Entries from Olam Open Database

Dismiss(verb)::
    ഇറക്കിവിടുക,
    പുറംതള്ളുക,
    ബഹിഷ്‌കരിക്കുക,
    ഉദ്യോഗത്തില്‍നിന്നു പിരിച്ചയയ്‌ക്കുക,
    കേസു തള്ളുക,
    പറഞ്ഞയയ്ക്കുക,
    ഉദ്യോഗത്തില്‍നിന്നും പിരിച്ചയയ്ക്കുക,
    പുറന്തള്ളുക,
    ഇറക്കി വിടുക,
    പിരിച്ചുവിടുക,
    ഉദ്യോഗത്തില്‍ നിന്ന്‌ പിരിച്ചയയ്‌ക്കുക,

visit http://olam.in/ for details